Hallo,
Ik ben Babette Rademakers en ruim 21 jaar geleden hoorde ik dat ik een oogmelanoom had. Ik was 26 jaar, internet stond in de kinderschoenen en mijn dochter was 4 dagen oud. Geen idee wat een oogmelanoom was, geen informatie beschikbaar dan hetgeen je hoorde in het ziekenhuis ( Lumc).
Ik ben behandeld met het retinium schildje. Dat is goed gegaan. De jaren erna bestonden uit controles en vooral of er geen uitzaaiingen waren. Dat was spannend, verdrietig en moeilijk soms. Helaas zorgde de hoeveelheid straling toch voor veel problemen op de langere termijn en kreeg ik 6 jaar later een oogprothese. Ook dat verliep goed. Ik dacht het hoofdstuk af te sluiten, zeker toen ik na 10 jaar afscheid mocht nemen van alle controles.
Groot was de verbazing toen ik in 2016 toch uitzaaiingen had. Op een vreemde plaats, namelijk mijn borsten. Inmiddels is het 2020 en sta ik, na operaties, weer vol in het leven. Ondanks de controles die er weer ieder half jaar zijn, zoals de leverecho en bloedonderzoek.
Ik ben buddy geworden om er te zijn voor lotgenoten die dit ook meemaken. Het heeft impact op je gezin en je toekomst. Ik prijs me gelukkig en graag ondersteun ik vanuit de positieve ervaringen die ik heb opgedaan. De steun binnen onze groep heeft mij daarbij zeker geholpen.