Hallo ik ben Jurrien de Vries en op moment van schrijven 56 jaar oud.
Ik woon in noord Nederland met mijn vrouw en twee border collies , de 2 kids zijn de deur al uit.
Op 5 september 2016 wordt bij mij een choroidea melanoom op en over de papil (kop van de oogzenuw) ontdekt.
De wereld staat stil, samen met mijn lieve vrouw en twee kinderen probeer je dit te verwerken. In een stroom versnelling, leveronderzoek, longfoto’s, naar Leiden, dezelfde uitslag als in Groningen. Voor ik het wist (goed besefte) lag ik 23 september op een ziekenzaal, groot verband om het hoofd en een oog minder. KABOEM, “wat gebeurt mij” is nog niet eens doorgedrongen.
Maar dan, dan komt toch langzaam de zoektocht naar lotgenoten, dokter google is niet altijd even opbeurend. Ik denk dan altijd “de mensen die niets bijzonders hebben posten het ook niet”, dus tja wat je leest wordt je niet vrolijker van.
Op HET faceboek een besloten groep gevonden, aangemeld en direct een lading negatieve reactie en opmerkingen. Na een paar weken deze huiveringwekkende groep weer verlaten. Ik werd meegezogen in een negatieve spiraal wat mij tussen de oren niet goed viel.
Toch blijven zoeken en gelukkig in een andere besloten groep gekomen. Wat een verademing was dat. Het blijft slopend, het stempel kanker, maar een groep lotgenoten met een bak positieve gedachtengoed, heerlijk. Naast mijn lief en kinderen, een warme douche.
Meedoen aan een buddy project, ik heb er niet lang over na behoeven te denken.
Stel dat je de diagnose krijgt en mag rondzwemmen zonder iets te weten of dat er direct een flyer is waar je je nieuwe lotgenoten kunt vinden. Kunt bellen met vragen die geen arts kan beantwoorden. “wat overkomt mij” Uiteraard kunnen buddys dat niet voor je invullen maar wel vertellen hoe zij het hebben ervaren “gedeelde smart is halve smart” hoe ellendig ook.
Jur
Heb je vragen of wil je advies, of gewoon even je verhaal kwijt bel het [M]Eye buddy netwerk en je krijgt contact met een lotgenoot die je begrijpt
088- 002 97 44